Útdráttur

Vá hvad ég er búin ad hafa tad gott!

Ég skrapp til Gautaborgar ad heimsækja hana Elínu mína og átti tar frábæra helgi. ..Í raun alveg fullkomna helgi. Allt frá tví ad kvedja einhverja hryllilega rigningu hér í Køben og fá tetta fína milda vedur í Gautaborg yfir í tad ad hafa tad virkilega notalegt! Vid byrjudum føstudaginn á búdarápi tar sem vid lentum á bókaútsølu og keyptum 8 bækur á mann fyrir 2tús kall íslenskar. Mér fannst ég bara vera komin til útlanda tar sem DK er ekki svo ódýr tessa dagana Svo tøltum vid í búdir tar sem vid spádum heilmikid í fatnad fyrir tungada pæju..sem ku vera Gurrý, og tad med átta bækur á mann í pokum sem vid bárum samviskusamlega milli búda..ALLAN daginn! Vid veltum fyrir okkur teygjanleika efnis og tar frameftir gøtunum=Algjørlega nýtt fyrir okkur, en áhugaverd áskorun Um kvøldid fórum vid svo í partí til Sigga og fleirri gódra gæja (ef tad flokkast sem íslenska!) sem eiga tad sameiginlegt ad vera í master í verkfrædi. Gaman ad segja frá tví ad umrædan var ólík mínum hjúkrunarfrædi"partíum" og dýralæknapartíi sem ég fór í hjá Stínu um daginn. Mjøg áhugaverd á bádum stødum en mér vard hugsad til Tórustóru sem hefur ørugglega fengid nóg af hjúkrunartengdri umrædu. Sorrí! Tetta partí var svo ágætt ad vid fórum ekki heim fyrr en um 5 og lentum í tó nokkru hraki vid ad komast heim enda stódst sporvagnakerfid ekki alveg. Vid vorum tví klukkutíma ad komast heim og mín var illa klædd. Svo sváfum vid bara út og skruppum aftur í bæinn med bækur í farteskinu og skruppum á kaffihús ad lesa. Svoo kósí! Laugardagskvøldid var svo bara sukk, lestur gódra bóka, spjall og dæs yfir ágæti tónlistar sem ómadi í bakgrunninum..Jebb!

Ég og Elín í hnotskurn.

Á sunnudeginum gerdumst vid svo menningarlegar og kíktum á safn. Tar voru nokkrar sýningar í gangi og vid skodudum Fair fashion (um gegndarlaust hømluleysi í fatakaupum og hvad tad tarf mikid til ad rækta bómul í eins og einn H&M bol), hip hop sýningu og adra um human trafficking. Tad er skemmst frá tví ad segja ad madur labbadi hugsi út af tessum sýningum. Um kvøldid tók ég svo lestina heim til Køben og var komin upp í rúm um 1 leytid.

Svoo vaknadi ég klukkan 6 í blídskapar vedri! Er tetta of nákvæmt?! Drøsladist upp á flugvøll og velti tví fyrir mér hvort ég ætti ad splæsa í einn latte á vellinum. Ég hugsadi med mér ad ég myndi sleppa tví nema ég fyndi Starbucks sem ég mundi ekki eftir ad væri tarna en svo labbadi ég fyrir horn og tar var tad: Starbucks. ..svo ég fékk mér latte og muffins. Allavega, ég átti frábæra daga hjá Ørnu minni í Finnlandi. Viktoría stækkar og stækkar og talar finnsku og íslensku í bland sem er ótrúlega sætt. Ég lét hana endurtaka alla skapada hluti á íslensku sem hún gerdi med glæsibrag mér til mikillar gledi. Svoo mikid krúttpútt tetta gull! Arna kláradi ritgerdina sína og vid gerdum okkur glada daga pælandi í bodskortum og ødru brúdkaupstengdu sem er á svipudum stall fyrir mér, og óléttufatnadurinn í vikunni á undan. Meira hvad madur er alltaf ad læra En tad var ekki gott ad kvedja Ørnusys frekar en venjulega, tad ætlar bara ekki ad venjast. Madur verdur víst bara ad nota sálfrædina: Sé tig eftir rétt um 2 mánudi! (Koma í júni og apríl er alveg ad skella á..!) 

Vid heimkomu skokkadi ég páskadagshlaupid  en Rebecka var ad heiman (ad elta fugla) svo engar á ég myndirnar fyrir ykkur 

En gledi gledi Eins og ég fer alltaf á eitthvad náttúrulegt ¨high¨ tegar ég frétti af fjølgunum er ég búin ad fá óvenjumørg svoleidis tetta árid. Tad eru allavega 5 lítil kríli á leidinni í mínum innri radíus! Gurrý mágkona, Jóna Bjørk og Hildur frænkur, Sigrídur og Elva..og lengi er von á einum! Flest koma í ágúst en sitt hvort í júlí og september. Haldidi ad sé frábært! Afi hringdi í mig í gær og ég var ad segja honum hvad ég væri spennt yfir nýjustu fjølgunarfréttunum (Hildur) tegar afi segir: Já og svo er ein eftir. Ég vedradist øll upp og bjóst vid ødru eins "high"-i bara: Nú?! HVER!?!! Afi: Tad er bara ein stelpa eftir og hún heitir Lilja Tórunn. Ó hún..! Held nú ekki

En afi var feginn ad heyra ad ég hefdi ekki bundid mig neinum Dana, svo tar hafid tid tad.

Yfir og út!

Tillykke Arnasys!

Arna Lísbet uppáhalds sys í Helsinki á afmæli í dag!

Hún Arna hún á afmæli, hún er 25 ára í dag..Til hamingju, til hamingju, til haamingjuuuu! Til hamingju, til hamingju, til haamiiingjuuuu! (Ég heyri bara Stínu syngja þetta lag í huganum)

En já fyrirgefið, fjöldinn sem les þessa síðu (!) fyrir vikulangt bloggleysi. Þetta er náttúrulega skandall með stóru S-i! En það hefur svosum ekki mikið verið að gerast. Ég er búin að halda mér nokkuð vel frá því að gera mig að miklu fífli undanfarið sem ég held að verði að teljast framför. Ég hef hins vegar verið sveitt í því að vinna að verkefnum tengdum verknámi, bæði fyrir skólann heima og hér. Jebb..það er lengi hægt að bæta á mann einu. Um daginn var ég með fyrirlestur í skólanum og nú á ég að gera "Practice Account" -ritgerð um einhverja life-uttering reynslu sem ég hef orðið fyrir á þessum vikum mínum á Friðriksbergi. Mér datt ekkert í hug og ætla að gera vöntun á handspritti og handþvotti að umræðuefni. Eitthvað sem ég er viss um að kennarinn minn mun elska..eða ekki!

Það sem heldur mér á floti er að ég er að fara til Elínar á fimmtudagskvöldið (þegar ég er búin að halda fyrirlesturinn um mikilvægi handþvotts í skólanum) og svo ætla ég að eyða páskafríinu hjá Örnuminni ..svo það er eins gott að megnið af þessum verkefnum verði lokið.

Annars hef ég gert nokkuð af því að skreppa út að hlaupa og það er svona líka svakalega gaman (allt svo marflatt að maður gæti hlaupið endalaust). Á ferðum mínum hef ég hitt marga skemmtilega karaktera og er skemmst að minnast drengsins sem tók á rás þegar ég ætlaði fram úr honum og spretti ca 25m spöl og rölti þá lafmóður þar til ég náði honum aftur en þá endurtók hann leikinn. Þetta gerði hann 5 sinnum mér til ómældrar ánægju og furðu en þá gat hann ekki meir. Kvöld eitt fór ég svo hjólandi út í búð og sá þá hlaupara með blikkljós í sitthvorri erminni (rautt og hvítt) og eitt í hálsmálinu svo hann minnti á jólatré í diskófíling. Eina sem ég hugsaði var: Ég VERÐ að fá svona ljós! Svo var ég sjálf að hlaupa einu sinni þegar ég mætti síðhærðum dreng á hjóli. Hann var með dredda alveg eins og Arno (kærasti Michelle) svo ég vinkaði honum og heilsaði með virktum án þess þó að stoppa, enda var ég að hlaupa. Það er skemmst frá því að segja að þetta var ekki Arno sem ég mætti, hann vissi ekki um hvað ég var að tala þegar ég kom heim og hann var nývaknaður..ojæja.

Ég hef meira að segja gerst svo fræg síðustu 2 helgar að fara klukkan 7 og 8 (um morguninn) og hlaupið "langt". Í fyrra skiptið, þegar ég fór 8 mætti ég FULLT af hlaupurum sem áttu það allir sameiginlegt að vera nokkuð alvarlegir á svip í þröngum hlaupagammósíum (tights). En síðasta laugardag fór ég kl 7 og gat varla þverfótað fyrir hundaólum því þá voru allir að viðra hundana sína! Eftir því sem leið á hlaupið fór hundum þó að fækka og þröngu hlaupagammósíurnar tóku undir sig svæðið. Ég er ekki alveg að fitta inn í þessa hlaupatísku í víðu götóttu buxunum mínum sem ég fæ ekki af mér að henda (ég festi skálmina í hjólinu mínu þegar ég þeyttist út í Hafnarfjörð að kenna þegar Prinsinn var í ólagi..bara lán að ég skyldi ekki slasa mig. Í DK setja menn sokkana vel yfir skálmarnar til að hindra að slík slys geti átt sér stað..og eins og það er ekki flott, er það mjög praktískt!)

Ég er að hugsa um að hlaupa langt á páskadag þegar ég kem frá Örnu og til að létta brúnina á Dönunum er ég að hugsa um að gefa öllum high-five sem ég mæti. Ég er viss um að það á eftir að slá í gegn. Kannski ég pústi 'God påsk!' um leið.. Ég viðraði þessa hugmynd við sænsku stelpurnar og þeim leist vel á. Rebecka vill koma með og taka myndir.

Aldrei að vita nema þið fáið að sjá páskahlaupið á síðunni ..og vonandi brosandi Dana í þröngum hlaupagammóum að gefa mér fæf

Lilja, Lilja, Lilja...!

Í fyrsta lagi: Ég trúi ekki ad ég hafi skrifad heysáta med venjulegu i-i..sorry!

Eftir frábæra helgi átti ég fremur undarlegan dag. Ég vaknadi í morgun vid Michelle og hélt ad ég hefdi sofid yfir mig (hún sefur venjulega aaadeins lengur en ég). Tad tók mig alveg nokkrar sekúndur ad sjá í fókus á símaklukkuna sem var 5:18. Michelle og Arno voru ad koma heim úr bænum..á mánudegi! Ég hélt ég myndi deyja úr hlátri tegar ég mætti henni í eldhúsinu tegar ég fór nidur kl 6. Frekar skrautleg gellan. Hún er ædi!

Klukkan 8 átti ég ad fara á skyndihjálparnámskeid fyrir starfsfólk. Ég hafdi ekki hugmynd um hvar Auditorium-id var og átti tví ad fylgja hjúkrunarfrædingi af deildinni. Tad fór ekki betur en svo ad hún gleymdi mér svo ég mátti finna tad sjálf Ég mætti tví adeins of seint og tyllti mér í trøppurnar tví allt var fullt. Námskeidid var fínt og ég skyldi tetta svona ljómandi vel (kannski af tví ad ég tók skyndihjálpina núna sídast rétt ádur en ég fór út..). Rétt fyrir 12 hljóp ég svo í mat tví ég átti ad mæta á eldvarnarnámskeid fyrir starfsfólk kl 12:30 í stofu númer 18:2 sem ég hafdi heldur ekki hugmynd hvar var..ojæja! Ég fann tad furdu fljótt.

Tegar ég mætti á slaginu hálf, tilbúin í ad hella mér út í eldvarnir á dønsku, var búid ad loka stofunni. Mér fannst tetta nú heldur gróft, ad loka bara stofunni og klukkan rétt hálf. Ég tók í húninn og ætladi ad arka inn en fraus í sporunum tegar á ad giska 70 manns horfdu forvitin á mig. Ég bjóst vid ørfáum hrædum sem ættu tad sameiginlegt ad vera ný á spítalanum en tetta virkadi einhvern veginn allt miklu formlegra fólk..og eldra en ég gerdi rád fyrir. Ég áttadi mig ekki alveg strax á tví ad ég stód kyrr í sømu sporum medan ég leit yfir hópinn og endadi á fyrirlesaranum sem horfdi fast á mig og beid eftir ad ég segdi eitthvad. Tá hrutu af vørum mér, med teim svakalegasta ammríska hreim sem ég hef heyrt í sjálfri mér lengi: Ummm...is this the fire thing? Medan ég gerdi hring í loftinu med vísifingri, eins og til ad draga saman tetta thing..sem átti ad vera samkoman. Nej, det er ikke "the fire thing" sagdi tá madur sem er nýtekin vid framkvæmdarstjórastødu á spítalanum og einhverjir hlógu 

Ég: Ó! og bakkadi út.

Ég rølti tá til Tine sem sér um nemana hérna sem sagdi mér ad ég ætti ekki ad mæta fyrr en 13:05 en á sama stad. Tad væri bara byrjad ad fara í adra hluti sem ég tyrfti ekki ad sitja. Frábært, ég tyrfti semsagt ad fara tangad aftur.

Sem betur fer var ég algjør pæja í vinnunni í dag (tvottadagur) ..og tad er alltaf betra ad gera sig ad fífli tegar madur er pæjulegur, audveldara ad virka kúl á tví!

Svo voru ad byrja 2 adrir nemar á deildinni okkar og mér líst bara mjøg vel á tær. Ønnur er sérstaklega fín og skemmtileg. Hin brestur í søng vid minnsta tækifæri. Get svo svarid fyrir tad.. Hún søng Amazing Grace á hæstu tónum medan hún lagdi á bordid. Danskan slagara medan hún las Nyhedsavisen og settist svo vid píanóid tegar hún hafdi tíma og søng og spiladi eins og hún ætti lífid ad leysa. Setur skemmtilegan lit á daginn, segi ekki annad.

Uppgøtvadi lagid Pedastol med Fergie í dag. Fínt lag! 

Totally clueless

Eftir frekar misheppnaða ferð á bókasafnið í gærmorgun, þar sem ætlunin var að safna heimildum ákvað ég að losa mig við allar áhyggjur með ferð í bæinn. Ég kom við á pósthúsinu og rölti svo sem leið lá niður Købmagergade. Ég og ipodinn minn erum alveg svona X þessa dagana en lagið ‘The Hop' (með Radio Citizen, uppáhaldslag) ómaði í eyrum mér þar sem ég spígsporaði léttfætt í átt að Srikinu. Ég hafði ekki labbað lengi þegar ég tók eftir því hve margir virtust glaðir í skapi þennan dag. Fullt af fólki sem brosti til mín og nikkaði í áttina til mín. Ég tók þessu bara vel og brosti á móti. Með hverju skrefi fannst mér þetta þó orðið frekar áberandi og var farin að setja puttana í andlitið á mér í leit að einhverju sem útskýrði öll þessi bros. Ég fann ekkert. Kannski betra að nota tvær hendur. Þar sem ég þuklaði á mér andlitið, renndi tungunni yfir tennurnar í leit að einhverju og orðin dáldið vænisjúk, breikkuðu brosin. Hvað var í gangi? Þá var bankað í öxlina á mér. Ég sneri mér við og mætti ábúðarfullu augnaráði dansks lögreglumanns. Öööööö..! Ég staldraði ekki lengi við í augnaráði löggunnar því augu mín hvörfluðu á ótal svartar þústir fyrir aftan hann. FJÖRTÍU OG ÁTTA MENN Í FULLUM SKRÚÐA AÐ SPILA Á BLÁSTURHLJÓÐFÆRI. Þarna var komin hirðhljómsveit dönsku krúnunnar. Fremstur gekk eldri maður með silfraðan staf (göngustjórinn) og á eftir hljóðfæraleikunum komu 32 menn, í sama skrúða, með byssur en lestina ráku 2 lögreglumenn á hestbaki.

Ég blokkaði semsagt gangveg skrúðgöngunnar.

Úbbs..sorrí! Ég hef aldrei á ævinni, svona eftir að ég skakklappaðist eldrauð í framan úr vegi fyrir þeim, farið á jafn mikinn bömmer yfir að vera án myndavélar. Þvílíkt og annað eins klúður! En smá lýsing á fatnaði þó mynd hefði sagt meira en þúsund orð: Þeir voru í svörtum lakkskóm, bláum buxum með hvítum borða niður hliðarnar. Svartir jakkar náðu niður á mið læri en á honum hékk ‘fegurðardrottningaborði' yfir aðra öxlina auk einhvers barmaskrauts. Til að kóróna múnderinguna voru þeir með svartar "heisátu" húfur á höfðinu sem náðu lengst upp í loft. Svona eins og tindátarnir sem túristar kaupa, nema þeir eru klæddir í rautt.

Vildi að þið hefðuð séð þetta. Þetta var svona svipað móment og í hjólaferðinni í sumar (niður Passá til Vínar) þegar við vorum að taka leigubíl á lestarstöðina og bílstjórinn fór að tala um að hann hefði aldrei hitt Íslendinga áður. Ég var orðin eitthvað þreytt á þessari umræðu, sneri mér að honum og sagði blítt, en þó með smá brodd í röddinni: That's a bit odd isn't it? Given that there are plenty of people from Iceland that live in GERMANY! Bílstjórann setti hljóðan en svo sagði hann: But we're in Austria.

Do you eat broccoli..RAW?! Umm yeah, why?

 Þá er það löngu orðið ljóst að ef ég byggi ekki svo vel að fá heita máltíð hjá foreldrum mínum á hverju kvöldi væri mataræði mitt fremur snautt. Ég keypti um daginn spelthafra (þeir áttu ekki venjulega tröllhafra og spelt hljómar alltaf ágætlega í minn maga) til að sjóða mér hafragraut ..svona þegar andinn kæmi yfir mig. Það er skemmst frá því að segja að soðnir spelthafrar eru ekki nándar nærri eins góðir og hefðbundnir tröllhafrar. Ég minnist þess þó að hafa einhvern tímann fengið speltgraut hjá Tuomasi sem var góður..þannig að kannski er ég bara svona svakalega léleg að sjóða hafragraut! Nei, ég veit það ekki. Og þó ég hafi alltaf klárað grautinn hætti ég tilraunum mínum við að sjóða speltið eftir 4 misheppnaðar tilraunir. Það gladdi þó mitt litla hjarta að finna uppáhalds rúsínurnar mínar (Urtekram) í Fötex þegar ég álpaðist þangað eftir fyrsta daginn minn í praktík og dó næstum þegar ég kom á kassann yfir verðlaginu. Fötex er rándýr búð en hefur afskaplega fallega ávexti og grænmeti..og Urtekram rúsínur! Ég kláraði hálft kíló af rúsínum á 6 dögum og tók upp skokk á sama tíma (fara út að hlaupa=fara út að prumpa) Maður á það til að freta af of miklu rúsínuáti..eða eigum við að segja að hömlulaust rúsínuát geti valdið nokkrum vindgangi. Hljómar kannski penna. Ég fann þennan fína "hring" sem ég hleyp núna annað slagið en svo er rúsínunum fyrir að þakka. Það var eins gott að ég hafði þessa fínu þakglugga því það var gjörsamlega ólíft inn í litla herberginu mínu þegar rúsínuátið fór að segja til sín..!

En já, nóg að prumpi. Ég ætlaði ekki að ræða gas í blogginu í dag heldur yfirnáttúrulega hæfileika mína í eldhúsinu. Spelthafragrauturinn var semsagt ekki að gera sig svo ég tók upp á því að borða hafrana í djúpum disk með mjólk og rúsínum. Sem var svosum allt í lagi og alveg ætt. En þegar ég var að borða þennan ágæta rétt 4 daginn í röð var húsfélögum mínum orðið nóg um. Ég hélt að við Michelle værum svipaðar í eldamennskunni því hún hefur svosum ekki verið að töfra neitt fram í eldhúsinu nema samlokur en tók sig svo til og fór að elda kjúkling (sem ég get t.d. ekki því ég er dauðhrædd um að allt kjöt (þessi tvö skipti sem ég hef reynt að elda kjöt) sé hrátt) og kann sig greinilega í eldhúsinu. Um matreiðsluhæfileika grísku stelpnanna þarf ekki að hafa fleiri orð og sænsku flickorna eru sko engir eftirbátar. Ég held að ég verði að fara að gera eitthvað í þessu. Ég er farin að fá heldur móðurleg augnaráð (eins og ég sé ekki að breyta alveg rétt með vali mínu á "mat") og boð um að borða með þeim sem ég afþakka pent, með fullan munn af mjólkurblautu spelthöfrunum sem ætla aldrei að klárast. Er að spá í að elda grænmetisréttinn minn fyrir þær. Hann hefur ekki klikkað hingað til og er það eina sem ég elda yfir höfuð (fyrir utan hafragraut sem ég hélt að ég gæti þangað til ég kom hingað..). Svo kann ég líka að gera dýrindis skyrköku (en hér höfum við ekki skyr) og Oreo kakan mín er algjört dúndur (en hér vantar hráefni..) svo ekki get ég "bakað" fyrir þær. En það er alveg ljóst að ég verð að gera eitthvað til að vekja hjá þeim trú um að ég sé ekki alveg vonlaus í køkkenet..ég á nú mín móment!

Rauðrófupottrétturinn til dæmis..nei annars sleppum því! 

Lag dagsins: Nausea með Beck

Færslan á morgun verður algjört dúndur..

Pisse fuld þýðir ekki undir neinum kringumstæðum, pakksödd!

Ég veit ekki nafnið á flugunni sem ég fékk í hausinn um daginn þegar ég, í einhverju brjálæðislegu bjartsýnis kasti lýsti yfir einlægri ósk minni um að frá og með næsta mánudegi skyldu allir finna það í hjarta sínu að tala við mig á dönsku! Í dag var mánudagurinn, um daginn var 3. dagurinn minn í praktík á lokaðri, danskri geðdeild. Ojæja..! Í gær var ég í hálft í hvoru farin að vona að allir hefðu gleymt þessu eða að mig hefði hreinlega dreymt það að ég hefði borið óskina upp..en nei! Og það sem meira er, það tóku þetta allir svakalega bókstaflega.  Hingað til hef ég skilið svona 70% af því sem sagt er og yfirleitt svona nokkurn veginn náð samhenginu til klukkan 11:30. Þegar klukkan er hálf tólf og ég rétt hálfnuð með vaktina (byrja 7) er eins og það slokkni á einhverjum meðtakara og ég gæti allt eins verið í Hollandi. Það tekur alveg fáránlega á að einbeita sér við að skilja eitthvað allan daginn! Svo kem ég heim, hlusta á norsku, sænsku, grísku og öll þessi mál enskuskotin milli þess sem ég tjái mig á skandinavískuskotinni ensku. Ekki skrýtið að maður sofni fyrir allar aldir (já hlæðu bara Helga..!) Verkefnið mitt í dag var að kynnast betur sjúklingi sem ég hef fylgt nokkurn veginn eftir síðan hann kom á deildina. Þegar hann kom var hann í maníu og því erfitt að mynda nokkur tengsl við hann. Nú er verið að keyra lyfin upp hjá honum (auka þéttnina) sem virkar svona svakalega að maðurinn sofnar við minnsta tilefni. Þegar ég settist hjá honum í dag, dauðstressuð yfir að þurfa að halda uppi samræðum á dönsku steinsofnaði blessaður sjúklingurinn. Ég sat því hjá honum í þögn milli þess sem ég peppaði sjálfa mig upp í tilraunir til að vekja hann. Hur går det i dag? ..eða var það hvordan? Er du jåtte..ah nej hvad hedder det..meget tröt nu?! Herregud..  Í lok dagsins var svo afráðið að ég skyldi skrifa rapport, á dönsku nota bene (bannað að skrifa á ensku hér) svo ég settist milli tveggja starfsmanna sem voru boðnir og búnir að hjálpa mér við þetta. Það er skemmst frá því að segja að ég hef aldrei á ævinni verið jafn lengi að skrifa eitt stk framvindunótu og aldrei á ævinni verið jafn stolt af framvindunótu sem þessari. Þetta var nánast tuggið ofan í mig en hún hljóðaði eitthvað á þessa leið:

 Pt. har været oppe fra morgenstunden og deltager i dagens program % fysisk træning. Opholder sig i fælles miljøe. Tit faldet i søvn men er også vågen og har kontakt med medpt (→samtaler m. andra er præget af megalomen forestillinger samt sprangende tænkegang) Deltager i begge måltider, spiser og drikker suff. Ud i haven og ryge x flere. Sygerplejerplan 1. 

Eftir þessi skrif talaði sjúkraliðinn (sem átti örlítinn þátt í þessum skrifum hér að ofan) mikið um mikilvægi þess að skilja vinnuna eftir þegar ég færi heim og hafði alls konar gullkorn í farteskinu sem voru vel þegin og skilin en ég gat því miður ekki svarað henni á sama máta og svaraði því stutt og skorinort; Ja! Præcis! Det er rigtigt! Ja, det tror jeg også..) en þar með var ég uppiskroppa með svör (svo ég byrjaði aftur; Ja! Præcis! Det er rigtigt! Ja, det tror jeg også..). Þegar ég fór svo inn að klæða mig lokuðumst við einhvern veginn saman inn í litlu herbergi og hún hélt áfram löngu máli um vinnuna og var svo einlæg við það að ég fór eiginlega bara hjá mér. Svakalega vont að geta ekki svarað sama máli. Hún talar enga ensku og þó ég skilji hana nokkurn veginn get ég varla gert mig skiljanlega svo ég brosti bara og jánkaði!

 

Hvers á maður að gjalda fyrir eigin kjánaprik! Ég verð samt að trúa því að þetta sér leiðin til að læra málið. Ég tek Emily mér til fyrirmyndar í þessum efnum, sem eftir að hafa verið hjá okkur í viku bað okkur um að tala við sig íslensku frá og með 15. nóvember 2002 (hún var búin að vera hjá okkur í 2 vikur þegar við skiptum um tungumál!) ..og hún var lang best í málinu þegar hún fór. Ég held að það sé einsdæmi með skiptinema frá Bandaríkjunum sem flestir njóta enskukunnáttu heimamanna, að þeir geti yfir höfuð myndað einfaldar setningar á íslensku þegar þeir fara heim. Emily talar enn frábæra íslenskuJ

 

En að mikilvægustu frétt dagsins. Þorgeir Markússon er orðinn 10 ára. Fyrir 10 árum skaust hann bókstaflega í heiminn, aðfaranótt öskudags. Á eftir honum fylgdu 5 önnur yndisleg barnabörn sem lífið væri ósköp snautt án. Ég held að flestir taki undir það með mér, sem hafa upplifað það, að þegar systkini manns fara að eignast börn koma einstaklingar sem maður gæti ekki elskað meira þó maður ætti þau sjálfur. Ég er afskaplega stolt af flokknum mínum og nýt góðs af að eiga þau. Svo er lengi von á einum

Til hamingju með afmælið Þorgeir, ég ætla að koma þér á óvart þegar ég kem heim með brjálæðislega skemmtilegri gjöf..sem er ekki hægt að pakka inn...Hmm! Vona að þú sért ánægður með hjólið, farðu varlega á því og vel með þaðJ

 

Lag dagsins mun vera Can’t Get it Right Today með Joe Purdy.

 

Over og ud..?!

Húsfélagar mínir..!

Þetta var skrifað á mánudaginn en kemur inn núna..

Ég var soldið niðursokkin í bókina A long way down (e. Nick Hornby, mæli með henni!) þegar ég hoppaði upp í Metro á leið minni til að hitta stelpurnar á Hovedbane. Þeir sem þekkja sig í Köben vita að Metro fer ekki þangað..ojæja, góð byrjun!

Ég hitti stelpurnar (Þórey og Kötu sem voru að klára sitt verknám í öldrunarhjúkrun) á Kongens Nytorv í staðinn og þaðan tókum við leigubíl heim til mín á Tuborgvejen. Ég bý í yndislegu múrsteinshúsi sem mér er sagt að sé sennilega meira en 100 ára gamalt. Herbergið mitt er í risinu og það er dáldið skemmtileg lofthæð í herberginu. Þar sem ég er ekki dvergvaxin og sennilega aðeins yfir meðalhæð er ég eiginlega búin að vera bogin og bugtuð þvers og kruss milli þess sem ég rek hausinn í vegginn þegar ég misreikna mig. Mér finnst þetta samt svo hrikalega krúttað eitthvað að þetta böggar mig ekkert. Ég tók mig líka til og endurskipulagði herbergið svo ég get núna gengið um upprétt, svona að mestu. Það eru tveir gluggar í loftinu sem ég get skriðið út um, ef kviknar í og þar eru engar gardínur sem geta flækst fyrir mér þegar ég flý eldinn (fyrirgefðu pabbi, veit að ég á ekki að grínast með eld). Gardínulaust herbergi er algjör snilld því það birtir svo snemma að mér finnst ekkert mál að hoppa fram úr á morgnana. Ég stíg úr rekkju og horfi út í skóg og yfir á psykiatrisk skadestue sem er hérna hinu megin. Og til að henda rómantískum blæ yfir vistaverur mínar er húsið í lokuðu umhverfi. Mér líður soldið eins og á heimavist fyrir einhverjum tugum ára, þar sem hliðunum er lokað kl 20! Ég hef nú verið að koma aðeins eftir það heim á kvöldin og líður dáldið eins og glæpamanni þegar ég vippa töskunni minni yfir grindverkið, fleygi mér í malbikið og mjaka mér undir. Það er eins gott að maður bæti ekki á sig hérna úti, þá mun ég klárlega festast milli steins og sleggju..bókstaflega,) Annars held ég að einhver skemmti sér konunglega yfir aðförunum þar sem myndbandseftirlit er um allt svæðið!

En ég bý ekki ein í múrsteinshúsinu, onei! Með mér á efri hæðinni er Michelle, frábær stelpa frá Noregi. Hún er ótrúlega hress og skemmtileg og minnir á íslensk sveitafólk að því leyti að það er ekki til neitt sem heitir vandamál. Hún er 26 ára og í dag kom kærastinn hennar sem verður hérna í mánuð. Hann er Þjóðverji, lærir list í Dusseldorf og er nokkuð yngri..þori ekki að skjóta á aldurinn.

Á neðri hæðinni, inn af stofunni búa tvær gyðjur frá Grikklandi. Ég átti dáldið erfitt með nöfnin þeirra til að byrja með og vísa því í þær sem Monopoly og Melónu. Monopoly er eins og karakter úr My Big Fat Greek wedding. Hárið, línurnar og gestrisnin alveg x10! Melóna er dáldið hlédrægari en er að koma úr skelinni. Hún er ekki alveg eins ýkt týpa en jafn harðdugleg og Monopoly. Á laugardaginn heldu þær matarboð fyrir 10 manns (íslendingar meðtaldir). Það var örugglega 7 réttað, alls konar forréttir og ég veit ekki hvað og hvað! Geggjað. Ég hef ekki hugmynd um hvað þær eru gamlar en Monopoly bíður pípari heima og Melóna á líka mann sem ég hef aðeins séð hliðarmyndina af þar sem hún er með stærðarinnar veggfóður af þeim hjúunum í innilegum stellingum á tölvunni sinni(!) Eitthvað sem mér fannst skjóta dáldið skökku við hlédrægu týpuna sem ég taldi hana vera. Píparinn og hinn gríski gaurinn koma hingað yfir páskana með 20kg af mat (á mann) sem frúrnar hafa pantað. Þær elda eins og vindurinn og byrja aldrei á neinu án þess að ganga fyrst á línuna og bjóða öllum með sér. Þetta er líka ekki neinar samlokur í grilli hjá þeim, þær byrja um 7 að elda og borða milli 21 og 22..þegar ég er að fara sofa, ) ..og svo reykja þær engan Marlboro, nei þær rúlla sjálfar! Hef ekki séð tóbak í poka síðan afi reykti pípu!

Þá eru sænskar stelpur fluttar inn í herbergið inn af eldhúsinu niðri. Rebecka er mjög flippuð týpa, klæðir sig samkvæmt tískunni 1940 með gleraugu sem ég hefði getað svarið fyrir að væru af ömmu hennar. En svo er einhver krúttfílingur í henni þegar hún dregur upp veskið sitt eða símann en hún er með stærðarinnar tuskudýr hangandi úr hvoru tveggja. Johanne er líka mjög fín og minnir á álf, svona smábeinótt sem hún er og alltaf brosandi (á reyndar við Rebecka líka). Ég hef hangið soldið með þeim hérna og líst mjög vel á þær. Ég átti reyndar mjög bágt með að trúa Michelle þegar hún sagði að Rebecka væri 31 og Johanne 27..ég trúi reyndar aldri Johanne en að Rebekka sé 31 er eitthvað alveg út í hött, hélt að hún væri jafngömul mér eða yngri! Kannski þýðir þetta bara að ég sé að eldast. Oftast finnst mér fólk mér yngra vera jafngamalt mér en fólk ári eldra eða meira vera MIKLU eldra..ekki lengur!

I dag har jeg en studiedag..så nu skal jeg lære noget..! Makalaust hvað ég er að ná góðum tökum á dönskunni, )

Mæli með laginu Clonie með Nellie McKay -skondinn texti og jolly lag.